Deze keer in ''In the spotlight'' collega Luuk van der Weijst. Luuk werkt al ruim 31 jaar bij Districon. Hij vertelt u graag alles over zijn ervaringen!

Wie ben je? 

Ik ben Luuk van der Weijst en houd me al ruim 31 jaar bezig met Warehousing en Materials Handling binnen Districon. Ik ben in mijn hart een echte techneut, een engineer zoals ze dat tegenwoordig noemen, die echter helemaal niet hardcore technisch geschoold is. Ik wilde vroeger wel graag iets in de automotive gaan doen, maar toen ik niet toegelaten werd tot de HTS Autotechniek, dacht ik iets vergelijkbaars te kunnen vinden bij de opleiding Technische Vervoerskunde en Logistiek bij de toenmalige Verkeersacademie in Tilburg (nu NHTV), nota bene mijn geboortestad. Als het dan geen auto’s zijn, worden het maar vrachtwagens, dacht ik nog. Het bleek echter een heel brede, technisch bedrijfskundige opleiding te zijn met speciale focus op planologie, verkeerskunde en vervoerskunde. Hier ontdekte ik dat logistiek niet alleen uit de heel zichtbare vrachtwagens bestond, maar ook uit een boeiende onzichtbare wereld achter de muren van fabrieken en distributiecentra. Die wereld van Warehousing en Materials Handling heeft me gegrepen en nooit meer losgelaten.

Ik ben een echt ‘projectenbeest’, in eerste aanleg gevormd door de aanpak van het onderwijs op diezelfde Verkeersacademie. Ik word enthousiast van telkens een nieuwe uitdaging aangaan, het bedenken en ontwerpen van de oplossing, het realiseren daarvan en dan tenslotte een succesvolle oplevering vieren met een biertje in de hand. En dan weer op weg naar de volgende nieuwe uitdaging, in een nieuwe omgeving en met nieuwe mensen. Het was dus uiteindelijk niet verwonderlijk, dat ik bij een logistiek adviesbureau terecht kwam. Als iemand me tegenwoordig vraagt hoe ik het zo lang kan volhouden in dezelfde job bij dezelfde werkgever, antwoord ik altijd dat ik feitelijk de grootste jobhopper van allemaal ben, die alleen zijn vaste basis heeft bij hetzelfde bedrijf.

Mijn ervaringen

Ik leerde Districon al in 1986 kennen bij een stagebedrijf waar ik toen werkzaam was en ben daarna feitelijk nooit meer weggegaan. Het vak leerde ik o.a. van onze oprichter Simon-Jan Bakker in een tijd dat er nog veel gepionierd werd en Districon slechts een handjevol medewerkers had. Zelf studeerde ik af met een alomvattend onderzoek naar geautomatiseerde magazijnen, toen nog een unicum, maar vandaag de dag (nog steeds) volop in de belangstelling (zie ook: Automatisering van Distributiecentra is geen broodje van de plank).

Vanaf die tijd werden er veel nieuwe dingen ondernomen en gestaag begon het bedrijf te groeien. Er werd regelmatig gebuffeld, maar ook op zijn tijd een mooi feestje gevierd. Een mooie tijd waarin de kernwaarden van Districon zijn gevormd, welke tot op de dag van vandaag gekoesterd worden.

Toen ik 31 jaar geleden begon was logistiek nog eenvoudig. We begonnen in die dagen net met PC’s te werken, maar dat was eigenlijk nog niet veel meer dan rapporten (over)typen, eenvoudige spreadsheets om tabellen te maken en het experimenteren met de eerste tekenprogramma’s. Data werd toen nog vaak aangeleverd in grote uitgeprinte pakken ‘kettingpapier’ (wat wij de telefoonboeken noemden), die we dan urenlang zaten te turven. We leerden toen nog te vertrouwen op eigen waarneming en rekenden met de zichtbare logica binnen de beperkte data die we toen hadden. Tijdens de steeds verdergaande informatisering binnen bedrijven en het toenemende gemak waarmee hele grote databestanden van bedrijven aangeleverd werden, heb ik menig jonge collega er nog wel eens haarfijn op moeten wijzen dat die grote brei aan cijfers echt niet altijd hetzelfde was als ‘de waarheid’ en dat zonder het begrijpen en doorgronden van die cijfers het juiste antwoord niet gevonden kon worden. En dat is nu nog zo.

Vanaf het midden van 90’er jaren werd de distributie logistiek steeds internationaler. Japanse en Amerikaanse bedrijven vestigden zich massaal hier in de lage landen en de schaalvergroting binnen de Europese Distributie Centra (EDC’s) groeide. Mede daardoor ontstond ook de sterke opkomst van Warehouse Management Systemen (WMS) en Logistiek dienstverleners werden steeds professioneler. Zo rond de millenniumwisseling begonnen wij al na te denken over e-fulfilment, waarvan toen al de eerste voorzichtige tekenen zichtbaar werden, maar het wiel nog wel moest worden uitgevonden. Dat was echt een tijd van terug-naar-de-tekentafel. Vanaf daar is de belangstelling voor logistieke automatisering weer sterk toegenomen, waarmee het cirkeltje feitelijk weer rond is. Logistiek is in die 30 jaar behoorlijk wat complexer geworden, maar aan het einde van de dag gaat het nog steeds om het verplaatsen van goederen van A naar B; ‘de juiste kwaliteit, op het juiste moment, in de juiste hoeveelheid, op de juiste plaats’. Al 30 jaar het basisbeginsel van Logistiek Management.

Ook de hele ontwikkeling van Districon heb ik van nabij meegemaakt. Vanaf een klein specialistisch en pragmatisch logistiek adviesbureau, lange tijd een beeldbepalende speler met ongeveer 30 collega’s in de wereld van magazijnen en transport naar een enorme boost vanaf 2010 met de opkomst en verdere professionalisering van Business Intelligence en Solutions. Ik ben er vandaag de dag trots op deel uit te maken van een bureau dat zich tot multinational heeft ontwikkeld, met eigen kantoren in Chicago en Singapore.

Hoewel mijn hart nog steeds ligt bij Warehousing en Materials Handling en in dat vakgebied nog regelmatig mijn ervaring kan delen, ben ik zo’n 5 jaar geleden overgestapt naar de wereld van Luchtvaart en Cargo Logistiek. Een mooie nieuwe uitdaging met veel internationale projecten, nu ik ook privé weer meer in de gelegenheid ben om vaker te reizen. Ook een vakgebied waar ik naast mijn logistieke ervaringen, mijn planologische en verkeerskundige achtergrond ook bij tijd en wijle weer eens kan inzetten.

Toekomstvisie

De laatste jaren is de vraag naar warehouse automatisering alleen maar toegenomen, maar ook het aanbod is nog steeds flink in ontwikkeling. Hierdoor is door de bomen het bos vaak moeilijk te zien. Helaas blijkt ook dat de investeringen nog dusdanig hoog zijn, dat weinig projecten alleen op basis van ‘handjes’ terugverdient kunnen worden. Om projecten succesvol tot een einde te kunnen brengen, moeten steeds meer kwalitatieve en ergonomische aspecten de doorslag geven. Zoals bijvoorbeeld het aantrekken en onderbrengen van Oost-Europeese arbeidskrachten steeds meer onhoudbaar begint te worden. Of als katalysator voor een enorme kwaliteitssprong voorwaarts.

De recente COVID-19 crisis heeft ook aangetoond dat de doorgeslagen wereldwijde offshoring ons wel heel afhankelijk heeft gemaakt van lange, complexe en trage supply chains. Wellicht dat er nu meer gekeken zal gaan worden welke kritische producten we weer zelf moeten kunnen maken. Om dat concurrerend te kunnen doen, zullen we echt meer moeten inzetten op slimme en hoog efficiënte productie en logistiek. Ik denk dat we nog steeds aan de vooravond staan van een nieuwe industriële revolutie: Industry 4.0.

Dus stoppen is nog geen optie; ik kan nog veel inhoudelijke en project ervaring overdragen aan mijn jonge enthousiaste collega’s.

Welke collega mag van jou in de volgende spotlight staan?

Bij die jonge enthousiaste collega’s zitten ook steeds vaker dames en heren, die in een heel ander deel van de wereld geboren zijn. Dat is leuk, omdat het veel verhalen oplevert aan de lunchtafel tussen mensen met verschillende ervaringen en achtergronden (en heel soms ook nog eens een exotische traktatie). De Caribische levenslust komt van Robbert Teixera, geboren op Curaçao. Hij heeft daarnaast ook nog eens gestudeerd in mijn eigen Bourgondische geboortestad, dus kom maar op Robbert, vertel iets over jouw feestelijke leven. Ik geef het stokje graag aan jou door.